Στάθης Καστερίδης: Θα σταματήσω το τρέξιμο, όταν ο Πανάγαθος στείλει μήνυμα

Παρά τα 71 του χρόνια ο Στάθης Καστερίδης προπονείται καθημερινά, με βροχή, καύσωνα ή χιόνι, επτά ημέρες την εβδομάδα.

Όταν δεν τρέχει στα γήπεδα, τρέχει για θέματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης αφού εδώ και 11 χρόνια είναι δημοτικός σύμβουλος και μάλιστα επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης στον Δήμο Πέλλας.

Συναντηθήκαμε τυχαία στον δρόμο λίγο πριν ξεκινήσει την καθημερινή του προπόνηση. Τελευταία τον παρουσίασαν τα κανάλια όταν κατέκτησε την πρώτη θέση στους 34ους Βαλκανικούς Αγώνες Βετεράνων Στίβου, στα τρία και πέντε χιλιόμετρα, στην κατηγορία 70+ και δεύτερος στα 1.500 μ. και δύο σκυταλοδρομίες.

Ένιωσε ιδιαίτερα υπερήφανος όχι μόνο γιατί χάρισε στην Ελλάδα μία ακόμα διάκριση αλλά γιατί νίκησε τον πολύ καλό Τούρκο αντίπαλό του, που κατέλαβε τελικά τη δεύτερη θέση.

Όπως δηλώνει στη «ΜτΚ», δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τον αθλητισμό γιατί είναι πλέον τρόπος ζωής. «Θα συνεχίσω να τρέχω έως ότου ο Πανάγαθος μου πει στοπ…» τονίζει χαρακτηριστικά και γελάει. «Το τρέξιμο έχει πολλά οφέλη και όλοι οι άνθρωποι πρέπει να ασχολούνται με τον αθλητισμό για να έχουν την υγεία τους», προσθέτει.

Πώς έγινε και αγαπήσατε τόσο πολύ τον αθλητισμό;

Γεννήθηκα στο χωριό Πενταπλάτανος Γιαννιτσών, στις 8 Νοεμβρίου του 1954. Το σπίτι μας ήταν μόλις 10 μέτρα από το γήπεδο του χωριού. Όπως καταλαβαίνετε από μικρό παιδί ήμουν μέσα στο γήπεδο και φυσικά όλη μέρα τρέχαμε και παίζαμε ποδόσφαιρο.

Σε ηλικία 10 ετών διαπίστωσα ότι πάντα διακρινόμουν στο τροχάδην αλλά και το ποδόσφαιρο. Τότε στα δημοτικά σχολεία κάναμε γυμναστικές επιδείξεις αλλά και αγώνες μαζί με άλλα γειτονικά χωριά, τις Αμπελιές, το Ασβεσταριό, το Δαμιανό και πάντα ήμουν πρώτος στο τρέξιμο.

Το ταλέντο μου το ανακάλυψε ο αείμνηστος Βαγγέλης Μαλαματίδης, από το χωριό μου που ήταν από τους καλύτερους αθλητές της ομάδας του «Ηρακλή Θεσσαλονίκης». Έτρεχε στα χωράφια και από πίσω του έτρεχα και εγώ όταν ήμουν πιτσιρικάς.

Στη συνέχεια όταν πήγα στο εξατάξιο γυμνάσιο Γιαννιτσών είχα την καθοδήγηση του καθηγητή της γυμναστικής Κυριάκου Παπαδόπουλου, ο οποίος επίσης ήταν αθλητής στίβου.

Πότε πήρατε μέρος σε επίσημους αγώνες;

Σε ηλικία 13 χρόνων, στη δευτέρα γυμνασίου έτρεξα σε τοπικούς αγώνες ανωμάλου δρόμου. Συναγωνιζόμουν μεγάλους μαθητές από το εξατάξιο γυμνάσιο και βγήκα δεύτερος. Με πέρασε μόνο ο κατά τέσσερα χρόνια μεγαλύτερος αδελφός μου, ο Θεοχάρης!

Έκτοτε σε κάθε αγώνα που γινόταν ήμουν νικητής. Το ταλέντο μου το εντόπισε εκείνη την χρονική περίοδο και ο αείμνηστος προπονητής του «Ηρακλή», ο Νίκος Ζαχαριάδης όταν κέρδισα τον ανώμαλο δρόμο σε αγώνα που έγινε στην Αμερικάνικη Γεωργική σχολή με αθλητές του ΠΑΟΚ, του Άρη, του Ηρακλή, του ΒΑΟ και άλλες ομάδες. Θυμάμαι σαν δώρο μου έδωσε ο Ηρακλής 500 δραχμές, απίστευτο ποσό για εκείνη την εποχή. Είχα τρέξει με τα χρώματα του Ηρακλή, χωρίς δελτίο και με παπούτσια μποτάκια γιατί δεν είχα άλλα.

Παράλληλα με τον στίβο ασχοληθήκατε και με το ποδόσφαιρο;

Ναι, ασχολήθηκα και με ποδόσφαιρο. Αρχικά έπαιζα στην ομάδα του χωριού μου όμως η μεγάλη μου αδυναμία ήταν η «Αναγέννηση Γιαννιτσών» που εκείνη την εποχή ήταν στη Β’ εθνική κατηγορία. Έπαιζα στο κέντρο αλλά σκόραρα πολλές φορές. Θυμάμαι σε έναν αγώνα μέσα στην Δράμα, με αντίπαλο τον Πανδραμαϊκό, που έβαλα ένα καταπληκτικό γκολ στο «γάμα» και ο τερματοφύλακας, Ταβλαρίδης, μου είπε χαρακτηριστικά: «Τέτοιο γκολ δεν έβαλε ούτε ο Σιδέρης, όταν έπαιζα στη Δόξα Δράμας…».

Η περίοδος αυτή ήταν πολύ δύσκολη για μένα γιατί προσπαθούσα να κρατήσω δύο καρπούζια… Από τη μία ήταν το ποδόσφαιρο, που ήταν το πιο δημοφιλές άθλημα και από την άλλη ο κλασικός αθλητισμός, το τροχάδην. Δεν ήταν δυνατόν να συνεχίσω έτσι και να αναδεικνύω κάθε φορά σε ατομικό επίπεδο τις δυνατότητές μου. Τελικά μετά από τέσσερα χρόνια στην «Αναγέννηση Γιαννιτσών», στη συνέχεια ήμουν προπονητής και ποδοσφαιριστής παράλληλα σε τοπικές ομάδες (Πέλλα, Εθνικός Γιαννιτσών, Νέος Μυλότοπος, Αγροσυκιά και Φίλιππος Γιαννιτσών). Εγκατέλειψα το ποδόσφαιρο στα 58 μου χρόνια και συνέχισα μόνο το στίβο.

Τι σχόλια ακούτε τώρα από τον κόσμο που σας βλέπει να τρέχετε σε αγώνες;

Τα σχόλια τις περισσότερες φορές είναι θετικά γιατί αναγνωρίζουν τις διακρίσεις μου. Οι περισσότεροι έχουν να πουν ένα καλό λόγο και δείχνουν τον θαυμασμό τους για τις αντοχές μου. Κάποιοι όμως που συνήθως είναι λίγοι συναθλητές μου, δείχνουν δυσαρέσκεια γιατί ξέρουν ότι θα χάσουν πάλι στον αγώνα και χαριτολογώντας λένε «πάλι ήρθες, τι θα γίνει με εσένα;». Περιμένουν κάποια στιγμή να τα παρατήσω αλλά δεν πρόκειται να τους κάνω τη χάρη.

Ποιοι αγώνες έχουν χαραχθεί περισσότερο στη μνήμη σας και δεν πρόκειται να τους ξεχάσετε ποτέ;

Είναι αμέτρητες οι στιγμές που δεν θα ξεχάσω ποτέ και είναι αδύνατο να καταγραφούν όλες. Ενδεικτικά θα σας πω κάτι που έμεινε στη μνήμη μου και τη θυμάμαι με κάθε λεπτομέρεια όταν ήμουν μαθητής της τέταρτης τάξης του Γυμνασίου. Τότε κέρδισα τους νομαρχιακούς αγώνες όλων των γυμνασίων από τους νομούς Φλώρινας, Καστοριάς, Πέλλας, Ημαθίας, Πιερίας. Θυμάμαι είχε χιονίσει και το χιόνι είχε φτάσει πάνω από το μισό μέτρο.

Ξεκίνησα στις 5 το πρωί από το χωριό μου με τρακτέρ για να πάω στα Γιαννιτσά και από εκεί με λεωφορείο πήγα στην Έδεσσα. Από την Έδεσσα πήρα το τρένο και έφτασα Φλώρινα. Καταλαβαίνετε την ταλαιπωρία. Αν και ταλαιπωρημένος και πεινασμένος, έτρεξα και βγήκα πρώτος. Γύρισα αυθημερόν στο χωριό μου μετά από αυτή την αδιανόητη ταλαιπωρία και κούραση όμως η χαρά της πρωτιάς ήταν τόσο μεγάλη που τα νίκησε όλα.

Υπόψη ότι δύο χρόνια ήμουν αθλητής στίβου στον Άρη Θεσσαλονίκης με αρκετές διακρίσεις. Όταν ήμουν φοιτητής στην ΑΒΣ Θεσσαλονίκης κέρδισα και στους φοιτητικούς αγώνες ανωμάλου δρόμου.

Πώς καταφέρατε στους τελευταίους Βαλκανικούς αγώνες να αποσπάσετε και πάλι την πρωτιά;

Νομίζω ότι είναι δικαίωση των κόπων μου μετά από όλες αυτές τις προπονήσεις που κάνω καθημερινά. Προπονούμαι κάθε μέρα, βρέξει χιονίσει, με καύσωνα και με κρύο. Προπονητής μου είναι ο Χρήστος Χατζηβασιλείου, τον οποίο ευχαριστώ και δημόσια γιατί σε αυτόν χρωστώ τις επιτυχίες των τελευταίων χρόνων. Έχω ρεκόρ προπονήσεων, 364 μέρες τον χρόνο. Συνολικά τρέχω 600 χιλιόμετρα τον μήνα!

Πριν τρεις μήνες πήγα στο Βαραζντίν της Κροατίας για να πάρω μέρος στους 34ους Βαλκανικούς αγώνες βετεράνων στίβου. Πήρα μέρος σε 5 αγωνίσματα, 1.500 μέτρα, 3 χλμ., 5 χλμ. και 2 σκυταλοδρομίες, στην κατηγορία 70+ και κατέλαβα την πρώτη θέση. Τρέχανε πολλοί καλοί αθλητές μεταξύ των οποίων Τούρκοι, Σλοβένοι και Κροάτες, τους οποίους κατάφερα να νικήσω.

Εκτός από τις καθημερινές προπονήσεις, προσέχετε και τη διατροφή σας;

Δεν προσέχω τη διατροφή μου ιδιαίτερα. Αποφεύγω τα λιπαρά και τα τηγανιτά. Τρώω πολλές σαλάτες και φρούτα, όσπρια και ζυμαρικά. Δεν πίνω καθόλου αλκοόλ και φυσικά δεν καπνίζω τσιγάρο. Αποφεύγω τα ξενύχτια. Πιστεύω ότι οι καλοί αθλητές πρέπει να κοιμούνται νωρίς. Το περίεργο είναι ότι δεν πίνω άφθονο νερό και έχω τρέξει μαραθώνιο χωρίς να πιω καθόλου νερό. Μάλιστα ανέβηκα και κατέβηκα από τον Όλυμπο χωρίς να πιω σταγόνα νερό και όλοι απορούσαν.

Στο Άμστερνταμ μία γιατρός μου έβαλε αναγκαστικά ορό μετά από έναν μαραθώνιο γιατί φοβήθηκε ότι θα πεθάνω… Της εξήγησα ότι δεν μπορώ να πιω νερό όταν τρέχω αλλά αυτή είχε πανικοβληθεί.

Αν μπορούσα να πιω νερό με ηλεκτρολύτες και να πάρω ζελεδάκια όπως κάνουν όλοι οι αθλητές θα είχα καλύτερες επιδόσεις.

Τα τελευταία τρία χρόνια προσπαθώ και πίνω λίγο νερό γιατί οι γιατροί μου λένε ότι είναι πολύ επικίνδυνο εάν συνεχίσω να μην πίνω έστω και ελάχιστο νερό την ώρα που τρέχω μεγάλες αποστάσεις.

Έχετε κάποιον αθλητή ως πρότυπο;

Ναι, θαυμάζω τον Φινλανδό Λάσε Βίρεν που ήταν δρομέας μεγάλων αποστάσεων. Κατέκτησε τέσσερα χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια στα 5.000 μ. και 10.000 μ. Έγινε γνωστός για την ικανότητά του να ξεπερνά εμπόδια και να κερδίζει αγώνες, ακόμα και μετά από πτώσεις. Το 1972, στον αγώνα των 10.000 μ. στο Μόναχο, έπεσε στην αρχή αλλά κατάφερε να καλύψει τη χαμένη απόσταση και να κερδίσει, σημειώνοντας και παγκόσμιο ρεκόρ.

Μέχρι πότε σκοπεύετε να ασχολείστε με τον αθλητισμό;

Αυτό με το ρωτάνε συνέχεια και τους απαντώ: Μέχρι το τέλος της ζωής μου. Εάν δεν υπάρξει κάποια ασθένεια ή κάποιος τραυματισμός γιατί πρέπει να σταματήσω; Θα συνεχίσω να τρέχω μέχρι το τέλος. Μέχρι ο Πανάγαθος να μου στείλει μήνυμα και να μου πει να σταματήσω… Όταν κάνω καθημερινά προπόνηση 2-3 ώρες, συνέχεια προσεύχομαι… Πιστεύω στον Θεό και όλα μου τα μετάλλια τα έχω τάξει στην Παναγία της Τήνου.

Υπάρχει κάποιος λόγος που τα έχετε τάξει στην Παναγία της Τήνου;

Ναι, υπάρχει. Ένας φίλος μου πήγε στον π. Γαβριήλ, στο Άγιο Όρος και τον παρακάλεσα να μου δώσει την ευχή του για να νικήσω σε έναν αγώνα. Ο γέροντας μου έδωσε την ευχή του και μου είπε ότι θα νικήσω και θα πάω το μετάλλιο μου στην Παναγία της Τήνου. Τότε θυμήθηκα ότι παλιά είχα υποσχεθεί πως θα πάω ένα μετάλλιό μου στην Παναγία της Τήνου αλλά δεν τα είχα καταφέρει και το χάρισα σε ένα άλλο μοναστήρι. Ο γέροντας λοιπόν μου θύμισε την υπόσχεση μου και αυτή τη φορά θα την τηρήσω…

Ποιος είναι ο επόμενος στόχος σας;

Ο επόμενος στόχος μου είναι να συνεχίσω τις προπονήσεις μου για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Βετεράνων που θα γίνει το 2026, στη Νότια Κορέα. Προετοιμάζομαι σύμφωνα με τις οδηγίες του προπονητή μου και ελπίζω να πάνε όλα καλά, χωρίς τραυματισμούς.

Τελικά τι κερδίζει κάποιος που ασχολείται με το τρέξιμο;

Το τρέξιμο έχει πολλά οφέλη για τη σωματική και την ψυχική μας υγεία.

Βοηθά στην καλή υγεία της καρδιάς μας καθώς μειώνει την αρτηριακή πίεση και συμβάλλει στην καλή κυκλοφορία του αίματος. Μειώνει τα τριγλυκερίδια και

ρυθμίζει τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα.

Το τρέξιμο μπορεί να βελτιώσει την υγεία των οστών ειδικά στους ανθρώπους προχωρημένης ηλικίας, όπου παρατηρούμε σταδιακή απώλεια οστικής μάζας.

Επίσης το τρέξιμο προάγει τη συνολική μας ευεξία και μπορεί να μας χαρίσει καλύτερη ζωή αφού μπορεί να μειώσει την πιθανότητα εμφάνισης χρόνιων ασθενειών, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, η υπέρταση και η παχυσαρκία.

Παράλληλα θωρακίζει το ανοσοποιητικό μας σύστημα, μειώνει το στρες και βελτιώνει τη διάθεση μας για ζωή…

Γι’ αυτούς και πολλούς άλλους λόγους, όλοι μας πρέπει να ασχολούμαστε με τον αθλητισμό, ανεξάρτητα από την ηλικία μας.

Παράλληλα με τον αθλητισμό ασχολείστε και με την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Τι σας κάνει να τρέχετε και για τα προβλήματα του Δήμου σας;

Εργάστηκα στην Αυτοδιοίκηση πάνω από 37 χρόνια και για πολλά από αυτά ήμουν διευθυντής του Δήμου Πέλλας.

Είμαι εκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος ως επικεφαλής δημοτικής παράταξης από τις εκλογές του 2014 μέχρι και σήμερα. Το 2012 στις νομαρχιακές εκλογές εκλέχθηκα πρώτος σύμβουλος της παράταξής μας.

Γνωρίζω πολύ καλά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο τόπος μου και πραγματικά θέλω να βοηθήσω στη λύση όλων αυτών των προβλημάτων.

Θέλω να δώσουμε ζωή στα χωριά μας, να δώσουμε κίνητρα στα νέα παιδιά να μείνουν εδώ, κάνοντας απλά πράγματα. Καθαριότητα, ανάπλαση πρασίνου και πάρκων, παιδικές χαρές.

Θέλουμε ποιότητα ζωής. Ισόρροπη ανάπτυξη σε κάθε γωνιά του Δήμου Πέλλας και ουσιαστική διαχείριση των προτάσεων που θα προσφέρουν πνοή και δημιουργικότητα στους συνδημότες μας.

Θέλουμε να ενισχύουμε την υγεία, την εκπαίδευση, τον τουρισμό, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, τον αγροτικό τομέα, τον εθελοντισμό και να προωθούμε την οικολογική και περιβαλλοντολογική αναβάθμιση.

Επειδή έμαθα από παιδί να αγωνίζομαι θα συνεχίσω τον αγώνα μου και για όλα αυτά.

*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 30.11.2025