Μονόλογοι

Παρουσιάστηκε, λοιπόν και η περιβόητη «Ιθάκη» του Αλέξη Τσίπρα. «Και τώρα; Τι θα γενούμε χωρίς βαρβάρους; Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις», όπως έλεγε και ο Καβάφης στο ποίημα του «Περιμένοντας τους βαρβάρους». Όπως ακριβώς και το βιβλίο του Τσίπρα. Όμως μπορεί να τελείωσε η παρουσίαση του βιβλίου, αλλά με τον Τσίπρα θα συνεχίσουμε να ασχολούμαστε.

Τι είδαμε χθες το βράδυ στο «Παλλάς»; Τα αναμενόμενα. Πολύ κόσμο από παλιούς θαυμαστές και οπαδούς του Τσίπρα, μια ευκαταφρόνητη ομάδα βουλευτών (έφτασαν τους 25), αλλά όχι μεγάλες εκπλήξεις σε πολιτικές παρουσίες. Αυτό που για πολλούς είναι πρόβλημα έχει να κάνει με το περιεχόμενο της ομιλίας του, που θα μπορούσε να έχει και τον τίτλο, αυτό που ο ίδιος είπε: «Δεν έχω κανένα πρόβλημα να με κατηγορούν ως αμετανόητο, αντίθετα αισθάνομαι περήφανος για αυτά που καταφέραμε».

Δεν το λες και αυτοκριτική αυτό. Από έναν πολιτικό που πρωταγωνίστησε σε πολύ δύσκολα χρόνια, αλλά και που θα μείνει στην ιστορία για ένα δημοψήφισμα που έβγαλε ΟΧΙ, αλλά στη συνέχεια το μετέτρεψε σε ΝΑΙ και για έναν πρώην πρωθυπουργό που έκλεισε τις ελληνικές τράπεζες, προκαλώντας το μαρτύριο των ουρών στα ΑΤΜ και μια τεράστια κοινωνική ανησυχία για το αύριο, θα περίμενε κανείς μια μικρή συγγνώμη ή μια τόσο δα δόση αυτοκριτικής. Μπα, δεν είχαμε κάτι τέτοιο. Θα ανέμενε κανείς από έναν πολιτικό που με το που απομακρύνθηκε από την εξουσία και οι οικονομικές συνθήκες στη χώρα βελτιώθηκαν, να εξηγήσει γιατί επί προεδρίας του το 31,5% έγινε 17,8% μέσα σε τέσσερα χρόνια. Όσον αφορά στο μέλλον -γιατί καλά είναι όλα αυτά, αλλά θα πρέπει να πούμε και το τι μέλλει γενέσθαι- η πορεία είναι μάλλον προδιαγεγραμμένη: η πλατφόρμα Τσίπρα για το αύριο ακούστηκε αρκετά θεωρητική και με προτάσεις και συνθήματα που έχουν ξανά ακουστεί στο παρελθόν ουκ ολίγες φορές. Μπορεί να πείσει σήμερα κριτική του είδους «εμείς παραδώσαμε σε ήρεμα νερά και αυτοί επέστρεψαν τη χώρα στο βάλτο» ή η προτροπή του «τέρμα οι προσκλήσεις και τα ρεζερβέ της πρώτης θέσης»; Στο μόνο σημείο που ήταν καθαρός ο Τσίπρας ήταν στο ότι δεν υπάρχει αντίπαλος στον Μητσοτάκη.

Βέβαια τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για τον πρώην πρωθυπουργό. Το εγχείρημα «βιβλίο» τελείωσε, οι αντιπαλότητες και τα ξεκαθαρίσματα των λογαριασμών με αυτούς που ήθελε επίσης, τώρα πρέπει να αποφασίσει με ποιους θα πάει. Και πιθανότατα θα είναι αρκετοί από αυτούς που έδωσαν χθες το παρών στο «Παλλάς». Έτσι είναι πιθανόν αυτό, μαζί με την ικανότητα στη ρητορική που διαθέτει ακόμα, να δώσει στον πρώην πρωθυπουργό τη δυνατότητα να χτυπήσει τη δεύτερη θέση και να εξοστρακίσει από εκεί το ΠΑΣΟΚ. Για κάτι παραπάνω, όπως το πάει, λίγο δύσκολο. Όμως ας μην προτρέχουμε, γιατί μέχρι την άνοιξη του 2027 ο πολιτικός χρόνος είναι πολύς.

Στη ΝΔ δείχνουν να επιθυμούν σφόδρα την επαναδραστηριοποίηση του Αλέξη Τσίπρα. Ήταν δε τόσο έτοιμοι να του απαντήσουν που η σχετική ανακοίνωση βγήκε σχεδόν 20 λεπτά μετά το τέλος της ομιλίας του. Με σκληρές κατηγορίες και μια πρόταση που τη λένε συχνά οι συμμαθητές όταν συναντιούνται μετά από χρόνια σε κάποιο reunion. «Σαν να μην πέρασε μια μέρα», σχολίασαν την ομιλία Τσίπρα, που χαρακτηρίστηκε με τα τρία άλφα, όπως είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης: «αμετροεπής, αμετανόητος αλαζόνας». Το βέβαιο είναι ότι η κυβέρνηση στον όποιο διάλογο με τον Αλέξη Τσίπρα κάνει από δω και πέρα θα συνεχίσει να κοιτά προς το μέλλον και όχι προς το παρελθόν.

Τώρα στη Θεσσαλονίκη το θέμα που κυριαρχεί το τελευταίες ώρες τόσο στο παρασκήνιο όσο και στο προσκήνιο είναι η παύση της μέχρι πρότινος Γενικής Διευθύντριας της ΕΡΤ-3 Σύνθιας Σάπικα. Το κοινό στοιχείο όλων των σχετικών αναλύσεων καταλήγει στη διαπίστωση ότι η σχέση Αθήνας- Θεσσαλονίκης, όπου στη μεν Αθήνα εδρεύει η κεντρική διοίκηση της ΕΡΤ, στη δε Θεσσαλονίκη η Γενική Διεύθυνση της ΕΡΤ-3, δεν ήταν καλή. Το ποιος έφταιγε για αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα, αλλά η διαφορετική προσέγγιση ήταν εμφανής. Και με δεδομένο ότι δεν υπάρχουν οι θεσμικές δικλείδες για να μπορεί το κάθε κομμάτι του οργανισμού που λέγεται ΕΡΤ να λειτουργεί και να δρα αυτόνομα και από μόνο του, το να υπάρχει καλή συνεργασία είναι πάντα ένα πολύ κρίσιμο ζήτημα.

Παλαιότερα και σε άλλα δίδυμα αυτό υπήρχε, ενώ ακόμα και πρόσφατα επί εποχής Κωνσταντίνου Ζούλα, όταν στη Θεσσαλονίκη το κουμάντο έκανε η δική του επιλογή (Φίλιος Στάγκος) οι ισορροπίες είχαν βρεθεί. Όταν ο Ζούλας αποχώρησε από την ΕΡΤ για να μετακομίσει στον ΣΚΑΊ οι ισορροπίες ανατράπηκαν και από εκεί και πέρα ποτέ δεν επανήλθαν. Με την Αθήνα συχνά να παίρνει αποφάσεις σε λάθος χρόνο και να τις υλοποιεί αρκετά αλαζονικά, όπως συνέβη με τη ντιρεκτίβα της τελευταίας στιγμής για την αλλαγή στο σχολιασμό της στρατιωτικής παρέλασης της 28^ης Οκτωβρίου, αλλά και σε άλλες περιπτώσεις. Όσο δε λύνεται το θέμα της θεσμικής αυτονομίας της ΕΡΤ-3 τα τζαρτζαρίσματα και οι αντιπαλότητες σε προσωπικό επίπεδο θα οδηγούν σε καρατομήσεις, όπως αυτή που είδαμε την Τρίτη. Με χαμένο τη Θεσσαλονίκη…

Να πούμε εδώ ότι ο αναβρασμός που έχει προκληθεί στην ΕΡΤ-3 και στο δημοσιογραφικό κόσμο της Θεσσαλονίκης, αλλά και ευρύτερα στο διαδίκτυο ανέτρεψε και τα σχέδια που είχε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης, που προΐστατο ως υπουργός στην ΕΡΤ, να κάνει σήμερα στη Θεσσαλονίκη το καθιερωμένο μπρίφινγκ. Όπου αναμένονταν βροχή αρνητικών ερωτήσεων. Που καιρός για τέτοια θα σκέφτηκε…

*Ένας Αθηναίος που ζει στη Θεσσαλονίκη

Εβδομάδα Tσίπρα, αλλά και Γκίλφοϊλ για τη Θεσσαλονίκη είναι αυτή που ξεκινά από σήμερα με το που μπήκε ο Δεκέμβριος. Ένας μήνας με πολιτικές εξελίξεις, αλλά και πολλά ερωτήματα. Το πρώτο και βασικότερο είναι η δυναμική που θα αναπτύξει ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος την Τετάρτη παρουσιάζει στην Αθήνα το πολυαναμενόμενο βιβλίο του «Ιθάκη». Σε ότι αφορά στο περιεχόμενό του δεν υπάρχουν πια μυστικά, αυτό που θα έχει ενδιαφέρον θα είναι σίγουρα οι παρουσίες και οι απουσίες, αλλά και το «δια ταύτα», δηλαδή οι μελλοντικές προτάσεις του πρώην πρωθυπουργού.

Στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ υπάρχει κάτι στο οποίο συμφωνούν αυτή την περίοδο. Και αυτό είναι οι εκτιμήσεις τους για το «τι ψάρια πιάνει αυτή την περίοδο» ο Αλέξης Τσίπρας, τον οποίο και οι δύο υπολογίζουν σε ένα ποσοστό 8-με 10% σίγουρων ψηφοφόρων και ένα ποσοστό 17% με 18% πιθανών. Αυτό σημαίνει ότι με βάση τα σημερινά δεδομένα το κόμμα Τσίπρα δεν μπορεί να διεκδικήσει με ουσιαστικές αξιώσεις την πρώτη θέση από τη ΝΔ στις επόμενες εθνικές εκλογές, αλλά μπορεί να κοντράρει το ΠΑΣΟΚ για το ποιος θα είναι δεύτερο κόμμα.

Στο «γαλάζιο» στρατόπεδο τώρα, όσο κι αν δεν το παραδέχονται δημόσια, η βελόνα είναι και εκεί λίγο κολλημένη, σε ποσοστά της τάξης του 24 με 25% σε ότι αφορά στην πρόθεση ψήφου. Προφανώς και στο Μέγαρο Μαξίμου θα ήθελαν καλύτερες επιδόσεις, αλλά η εκτίμηση που κυκλοφορεί είναι μια προσέγγιση μάλλον ιστορική, η οποία αναφέρει ότι δεν έχει επαναληφθεί στα μεταπολιτευτικά κυβερνών κόμμα μετά από σχεδόν 7 χρόνια στην εξουσία να είναι πρώτο και με διψήφια διαφορά από το δεύτερο. Εξάλλου στη ΝΔ εκτιμούν ότι αν η αυτοδυναμία δεν επιτευχθεί στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση, το κυβερνητικό κόμμα διατηρεί στρατηγικό πλεονέκτημα έναντι των αντιπάλων του, υπό το πρίσμα και του κυοφορούμενου κόμματος Τσίπρα, είτε να την διασφαλίσει μέσω διπλής κάλπης είτε να επιβάλλει κυβέρνηση συνεργασίας, πιθανότατα με το ΠΑΣΟΚ. Σύμφωνα με κυβερνητικά στελέχη, που έχουν εμπειρία η ΝΔ, είναι σε θέση να ξεπεράσει το 30% σε πραγματικές συνθήκες εκλογών. Και αυτό με δεδομένο ότι δε διαφαίνεται αυτή τη στιγμή η δημιουργία ρεύματος υπέρ κάποιου κόμματος, το πιθανότερο είναι ότι το 17-18% της λεγόμενης γκρίζας ζώνης να μοιραστεί αναλογικά. Οπότε το σενάριο το κυβερνητικό κόμμα να έχει ποσοστό με το τρια μπροστά να είναι ρεαλιστικό, ειδικά αν η παρουσία Τσίπρα αυξήσει τη συσπείρωση των γαλάζιων ψηφοφόρων. Με τη συγκεκριμένη αφετηρία και με το ισχυρό δίλημμα της ακυβερνησίας είναι πιθανόν η διασφάλιση της αυτοδυναμίας στη δεύτερη εκλογική αναμέτρηση να διεκδικηθεί υπό πολύ καλές προϋποθέσεις, λένε στη ΝΔ. Όμως ακόμη και αν αυτή δεν επιτευχθεί, η ΝΔ θα διαθέτει ισχυρά χαρτιά στις διαβουλεύσεις για σχηματισμό κυβέρνησης, πρωτίστως εάν το ΠΑΣΟΚ είναι τρίτο κόμμα.

Όπως λέγεται όποιος εκ των Νίκου Ανδρουλάκη και Αλέξη Τσίπρα διασφαλίσει τη δεύτερη θέση στις προσεχείς εκλογές θα αποσπάσει σημαντικό τμήμα ψηφοφόρων από το άλλο στην πορεία προς τις νέες κάλπες. Ως εκ τούτου η πίεση προς το ΠΑΣΟΚ, αν είναι τρίτο κόμμα θα είναι μεγάλη, ενώ ο κ. Ανδρουλάκης θα γνωρίζει πως αν παραμείνει ως τρίτος στα έδρανα της αντιπολίτευσης θα υποστεί σκληρή εσωκομματική αμφισβήτηση, που ακόμα και τώρα υπάρχει.

Όλα αυτά βέβαια αποτελούν το θετικό σενάριο, γιατί υπάρχει και το αρνητικό σενάριο που λέει ότι αν στην πρώτη κάλπη δεν προκύψει αυτοδυναμία, πολλοί από τους γαλάζιους ψηφοφόρους δε θα πάνε στη δεύτερη κάλπη να ψηφίσουν, ενώ υπάρχει πάντα και το ενδεχόμενο το σημερινό 24 με 25% της ΝΔ να υποχωρήσει και άλλο, αν επικρατήσει κλίμα σκανδαλολογίας ή αν αποδειχτεί -όπως κάποιοι εκτιμούν- ότι τα κυβερνητικά μέτρα στήριξης δε μεταφράζονται σε εκλογικά οφέλη για το κυβερνητικό κόμμα. Στη ΝΔ βέβαια υπάρχει πάντα και το ερωτηματικό του τι θα γίνει δεξιά της, γιατί και εκεί υπάρχει αρκετά μεγάλη ανακατωσούρα αλλά και κινητικότητα.

Στο ΠΑΣΟΚ τώρα το μεγάλο δίλημμα είναι αν προκύψει το κόμμα Τσίπρα αν θα χρειαστεί και διμέτωπος αγώνας. Δηλαδή, αν το ΠΑΣΟΚ πέρα από την κριτική προς την κυβέρνηση θα πρέπει να ανοίξει και μέτωπο προς τον Τσίπρα, καθώς αυτός θα αποτελεί πλέον έναν υπαρκτό κίνδυνο για το σημερινό κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Στο χώρο της Αριστεράς τώρα τα ερωτήματα είναι πολλά. Γιατί εδώ ας μην παραγνωρίσουμε ότι υπάρχει και ένα πολύ ισχυρό σενάριο να δούμε μέχρι τις εκλογές την ύπαρξη στο χώρο μεταξύ ΚΚΕ και ΠΑΣΟΚ ακόμη και πέντε κομμάτων! Πρώτον, το κόμμα Τσίπρα, δεύτερον, η Πλεύση Ελευθερίας, τρίτον, το Μέρα 25, τέταρτον, τα υπολείμματα του ΣΥΡΙΖΑ με κομμάτι της Νέας Αριστεράς που δε θέλει να πάει στο Τσίπρα και πέμπτον, το κόμμα Κασσελάκη, ενώ ένα κομμάτι της Νέας Αριστεράς είναι πιθανόν να συγκολληθεί με το Μέρα 25.

Όλα αυτά θα προέλθουν από ζυμώσεις, συζητήσεις, δημόσιες και παρασκηνιακές κόντρες, γεγονός που δε θα δίνει και την καλύτερη εικόνα για το χώρο της Κεντροαριστεράς για κανέναν από όλους αυτούς. Με αποτέλεσμα να μην δημιουργείται και η απαιτούμενη δυναμική που -τουλάχιστον για το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα- θα είναι σημαντική στην προσπάθειά του να αναδειχθεί σε σημαντικό παίκτη του πολιτικού σκηνικού της Ελλάδας.

Σε ότι αφορά στην Αμερικανίδα νέα πρέσβη Κίμπερλι Γκίλφοϊλ, αυτή αναμένεται την Παρασκευή για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη, όταν και θα είναι η βασική ομιλήτρια σε εκδήλωση του Συνδέσμου Εξαγωγέων (ΣΕΒΕ), με αφορμή τα 50 χρόνια του Συνδέσμου.

Κλείνουμε με μια νέα πολιτική προσέγγιση που κάποιους ξενίζει, αλλά ακουμπά πολύ στη Θεσσαλονίκη. Και εννοούμε τη συνεύρεση της ερχόμενης Δευτέρας του Ευάγγελου Βενιζέλου και του Κώστα Καραμανλή σε εκδήλωση για τα 15 χρόνια της εφημερίδας «Δημοκρατία» που θα γίνει στην Αθήνα.

Πολλούς παραξένευσε το γεγονός, άλλοι το βρήκαν αρκετά λογικό με βάση τις κοινές ανησυχίες που έχουν αυτήν την περίοδο οι δύο πρώην βουλευτές Θεσσαλονίκης, τόσο για θέματα που αφορούν στα εθνικά ζητήματα όσο κυρίως για θεσμικά ζητήματα που συζητιούνται το τελευταίο διάστημα.

Καραμανλής και Βενιζέλος δεν ήταν ποτέ ούτε μακριά, αλλά ούτε και κοντά και το γεγονός ότι θα καθίσουν μαζί σε ένα τραπέζι για να συζητήσουν το θέμα «η κρίση της δημοκρατίας» θα έχει σίγουρα το ενδιαφέρον του…

*Ένας Αθηναίος που ζει στη Θεσσαλονίκη

Τα καλά νέα δεν έλλειψαν χτες, ξεκινώντας από τη συμφωνία για τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας (ΣΣΕ) που παρουσιάστηκαν σε κοινή συνέντευξη Τύπου στο υπουργείο Εργασίας, παρουσία της υπουργού Εργασίας Νίκης Κεραμέως, του προέδρου του ΣΕΒ Σπύρου Θεοδωρόπουλου και του προέδρου της ΓΣΕΕ Γιάννη Παναγόπουλου.

Η κ. Κεραμέως, έκανε λόγο για «ιστορική στιγμή», προσθέτοντας πως «μετά από πολλούς μήνες ουσιαστικού διαλόγου, η προσπάθεια έγινε πράξη». Όπως γνωστοποίησε ο οδικός χάρτης της συμφωνίας θα εκδοθεί εντός του Δεκεμβρίου, ενώ στις αρχές του Ιανουαρίου αναμένεται η νομοθέτησή του. Όπως είπε η συμφωνία δεν αποτελεί μονομερή απόφαση της κυβέρνησης, αλλά αποτέλεσμα διαλόγου με το σύνολο των κοινωνικών εταίρων. «Σήμερα έχουμε ένα χαμηλό ποσοστό κάλυψης εργαζομένων από ΣΣΕ και λόγω μνημονιακών υποχρεώσεων. Το κείμενο της συμφωνίας δίνει οριστικό τέλος στους μνημονιακούς περιορισμούς», πρόσθεσε.

Ο βασικοί άξονες του νέου πλαισίου είναι τρεις:

-Πιο εύκολη επέκταση των ΣΣΕ

-Πλήρης προστασία των εργαζομένων και μετά τη λήξη των ΣΣΕ,

-Και επιτάχυνση των διαδικασιών σε περίπτωση διαφωνίας εργαζομένων και εργοδοτών. Καλή η είδηση για όλους. Εργοδότες και εργαζόμενους.

Ας κρατήσουμε επίσης αυτά που είπε χτες ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης σε συζήτηση με δύο πολύτεκνους στο πλαίσιο του συνεδρίου «Το δημογραφικό και η Ελλάδα του 2040: Οικογένεια, οικονομία, σύγχρονος τρόπος ζωής» που διοργανώθηκε από την εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος», στο Ζάππειο, απαντώντας στο ερώτημα αν εξετάζεται το ενδεχόμενο για κάποια νέα μέτρα στην αρχή του έτους. «Αυτό το οποίο μπορώ να σας πω είναι ότι όσο η οικονομία συνεχίζει να πηγαίνει καλά, όσο τα δημόσια οικονομικά εξακολουθούν να είναι σταθερά, όσο φέρνουμε περισσότερα χρήματα στα δημόσια ταμεία ως αποτέλεσμα μιας συστηματικής στρατηγικής καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, τόσο περισσότερα περιθώρια θα έχουμε και για το 2027 να στηρίξουμε την κοινωνία με στοχευμένα μέτρα, τα οποία πιστεύω ότι η κοινωνία θα τα εκτιμήσει. Γι’ αυτό και κάνω πάντα τη σύνδεση μεταξύ των δημόσιων οικονομικών -τα οποία μερικές φορές μπορεί να μας φαίνονται πολύ αφαιρετικά ή αφηρημένα, να μην τα καταλαβαίνουμε- και της ατομικής προκοπής. Όταν η χώρα πηγαίνει καλά και το ταμείο του υπουργείου Οικονομικών είναι γεμάτο, υπάρχουν δυνατότητες στήριξης της κοινωνίας», σημείωσε ο πρωθυπουργός. Γεμάτα ταμεία σημαίνει καλό για τους πολίτες, δηλαδή. Και γιστί όχι και νέα μέτρα και πριν τη ΔΕΘ του 2026...

«Να πω κιόλας ότι αυτή τη στιγμή η Ελλάδα είναι μια εξαίρεση στην Ευρώπη. Οι πιο πολλές ευρωπαϊκές χώρες αυτή τη στιγμή δυσκολεύονται να ψηφίσουν προϋπολογισμούς λιτότητας. Στο Ηνωμένο Βασίλειο η κυβέρνηση θα παρουσιάσει έναν προϋπολογισμό όπου η υπουργός Οικονομικών θα πρέπει να βρει 20 δισεκατομμύρια λίρες. Και πώς θα τα βρει; Από αυξήσεις φόρων και από περικοπές δαπανών. Εμείς αυτές τις εποχές τις έχουμε αφήσει για τα καλά πίσω μας. Και αυτή είναι η μεγάλη επιτυχία της οικονομικής μας πολιτικής», πρόσθεσε με νόημα ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Αυτό το καλό κλίμα επιβεβαίωσε και η γερμανική εφημερίδα «Ηandelsblatt», που με αφορμή την επίσκεψη του Κυριάκου Πιερρακακη στο Βερολίνο έγραψε χτες ότι «η Γερμανία μπορεί να μάθει πολλά από την Ελλάδα και ότι οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί». Προσθετοντας ότι κανένας Έλληνας υπουργός Οικονομικών δεν έχει γίνει ποτέ δεκτός στο Βερολίνο, όπως ο Κυριάκος Πιερρακάκης. Που πάει και για επικεφαλής του Eurogroup.

Κάτι παρόμοιο είχε γράψει και η γαλλική «Le Monde» μιλώντας για πρόωρη αποπληρωμή του δανείου ύψους 1,1 δισ. ευρώ που είχε συνάψει η Αθήνα με το Παρίσι στις αρχές της δεκαετίας του 2010. Η γαλλική εφημερίδα έκανε λόγο για «απροσδόκητη ωφέλεια» στα δημόσια οικονομικά της Γαλλίας. «Η χώρα, που βρέθηκε αντιμέτωπη με σοβαρή δημοσιονομική στενότητα, επωφελήθηκε απροσδόκητα από την Ελλάδα», αναφέρει χαρακτηριστικά η γαλλική εφημερίδα επισημαίνοντας ότι η επιστροφή του ποσού του 1,1 δισ. ευρώ, αρχικά προγραμματισμένη για την περίοδο 2033-2041, συμβάλλει στη μείωση του γαλλικού ελλείμματος. 

Αυτά για την Ελλάδα και τους Έλληνες, που κάποτε ήταν οι τεμπέληδες της Ευρώπης.

Κλείνουμε με την αναφορά στο βιβλίο του Αλέξη Τσίπρα που άνοιξε ξανά μια συζήτηση για το τι έγινε εκείνα τα χρόνια. Αυτό που κατά τη γνώμη μας λείπει είναι το κοίταγμα προς το μέλλον. Και αυτό για κάποιον που λέγεται ότι θέλει να επανέλθει στην πολιτική είναι τουλάχιστον προβληματικό.

Κατά τα λοιπά θα μένουμε στο έξυπνο χθεσινό τρολάρισμα από τις εκδόσεις Ψυχογιός σχετικά με τη φήμη ότι η «Ιθάκη» του Αλέξη Τσίπρα είχε περισσότερες προπαραγγελίες από τα βιβλία του Χάρι Πότερ.

Τις τελευταίες ημέρες ακούστηκαν διάφορα για το βιβλίο του Τσίπρα, ακόμα και πως η αγορά είχε να δει τόσες προπαραγγελίες από τα βιβλία του Χάρι Πότερ, πράγμα μάλλον απίθανο για όποιον γνωρίζει έστω και ελάχιστα την τεράστια επιτυχία που σημείωσαν τα βιβλία της Τζοάνε Ρόουλινγκ.

«Η αγορά έχει να δει τέτοιες προπαραγγελίες από τον Χάρι Πότερ», δήλωσε ο Κωνσταντίνος Δαρδανός, που είναι επικεφαλής του εκδοτικού οίκου Gutenberg. Η απάντηση ήρθε με μία χιουμοριστική ανάρτηση στα social media από τις εκδόσεις Ψυχογιός, που έφεραν στην χώρα μας τα βιβλία του Χάρι Πότερ.

«Οφείλουμε κάποιες εξηγήσεις», γράφει ο εκδοτικός οίκος και παραθέτει τέσσερις εικόνες του Χάρι Πότερ από την πρώτη ταινία: «Αν με 33.000 αντίτυπα έχεις διατελέσει πρωθυπουργός, με 1.500.000 λογικά ρίχνεις την κυβέρνηση», λέει στη μια, ενώ σε άλλη εικόνα αναφέρονται στις προπαραγγελίες. «Ο Χάρι Πότερ το 2007 είχε προπαραγγελίες 100.000 αντίτυπα». Καλό και έξυπνο…

Αν θυμηθούμε ότι πρόσφατα στη Βουλή ο πρωθυπουργός, που σήμερα προεδρεύει σε μια νέα με βαριά ατζέντα συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου,  σχολίασε ότι ο ίδιος δεν μπορεί να κάνει θαύματα ούτε είναι ο Χάρι Πότερ, είμαστε σε καλό δρόμο…

*Ένας Αθηναίος που ζει τη Θεσσαλονίκη

Την ισορροπία σε τεντωμένο σκοινί επάνω από τη φουρτουνιασμένη θάλασσα της Μεσογείου επιχειρεί να κρατήσει η κυβέρνηση.

Τη στιγμή που o ανταγωνισμός μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας με φόντο τα ελληνικά λιμάνια γίνεται όλο και πιο φανερός, το Ουκρανικό μπαίνει σε μια πολύ λεπτή περίοδο με τις διεργασίες για την επίτευξη ειρήνης να κορυφώνονται και οι σχέσεις Ελλάδας Ρωσίας βρίσκονται στο ναδίρ, η διαχείριση του προβλήματος που λέγεται «ελληνικά λιμάνια» δε δείχνει εύκολη.

Παρόλα αυτά στην κυβέρνηση θεωρούν ότι το θέμα είναι διαχειρίσιμο, αν και ιδιαίτερα πολύπλοκο. Με βάση τις γενικότερες στρατηγικές επιλογές που ακολουθεί η χώρα εδώ και πολλά χρόνια, αλλά και τις πρόσφατες ενεργειακές συμφωνίες που έγιναν στην Αθήνα υπό τις ευλογίες της νέας αμερικανικής κυβέρνησης, είναι προφανές ότι η Ελλάδα στο δίπολο «Ουάσινγκτον-Κίνα» ψηφίζει Ουάσιγκτον. Γιατί πέραν όλων αυτών που είπαμε προηγουμένως ο ρόλος που διαδραματίζουν σήμερα οι ΗΠΑ στα ζητήματα ασφάλειας της ανατολικής Μεσογείου είναι καθοριστικός. Και αυτό το βλέπει η κυβέρνηση και το υπολογίζει.

Eδώ είναι ενδεικτική και η ταχύτητα με την οποία αντέδρασε η κυβέρνηση, με την προώθηση μιας νομοθετικής πρωτοβουλίας, μέσω της οποίας η ΟΝΕΧ, η οποία δραστηριοποιείται στα ναυπηγεία της Ελευσίνας και έχει χρηματοδοτηθεί από την αμερικανική κρατική αναπτυξιακή εταιρεία, θα έχει εφεξής τη δυνατότητα να επεκταθεί στον εμπορικό, διαμετακομιστικό, λιμενικό με ενεργειακό και αμυντικό τομέα.

Την ίδια στιγμή βέβαια αυτός ο προσανατολισμός της χώρας δε συνεπάγεται και πάγωμα των σχέσεων με το Πεκίνο. Και αυτό αφορά βέβαια στη δέσμευση που έχει αναλάβει η χώρα για το λιμάνι του Πειραιά έναντι της Κίνας, η οποία είναι μακροχρόνια και δεν πρόκειται να αλλάξει.

Εδώ ας μην αφήσουμε απέξω -αν και ακόμα δεν έχει απασχολήσει την πολιτική επικαιρότητα ή το διπλωματικό παρασκήνιο - και τον παράγοντα Ρωσία που με τον Ιβάν Σαββίδη παίζει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο στη διαχείριση του λιμανιού της Θεσσαλονίκης. Είναι ένας παράγοντας που ακόμα δεν έχει μπει στο παιχνίδι και ο οποίος μπορεί να κάνει το έτσι κι αλλιώς δύσκολο παζλ που λέγεται «ελληνικά λιμάνια και η διαχείρισή τους με βάση γεωπολιτικές συμμαχίες», ακόμη πιο περίπλοκο.

Ένα δεύτερο μέτωπο στο οποίο η Ελλάδα έχει στραμμένο το βλέμμα της αυτές τις ημέρες, είναι το Ουκρανικό, όπου η χώρα μας δέχτηκε λεκτική επίθεση από το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών με αφορμή τη συμφωνία με το Κίεβο για τη συμπαραγωγή ναυτικών drones. Mε βάση αυτό, αλλά και ενώ βρισκόμαστε σε αναμονή της όποιας συμφωνίας για το Ουκρανικό, η Ελλάδα θα επιθυμούσε αυτή η συμφωνία να έκανε σεβαστή την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας, καθώς υπάρχει πάντα στο ελληνικό διπλωματικό ράφι -και μάλιστα ψηλά- η υπόθεση του Κυπριακού. Πέραν αυτού βέβαια η Ουκρανία και η ανοικοδόμηση της χώρας είναι ένα θέμα που ενδιαφέρει την ελληνική κυβέρνηση, όπως φάνηκε και από τις πρόσφατες δηλώσεις που έκανε ο πρωθυπουργός στη συνάντηση που είχε στην Αθήνα με τον Ουκρανό Πρόεδρο Βολοντιμίρ Ζελένσκι.

Όλα αυτά μπορεί να μοιάζουν μακρινά, γιατί δεν ακουμπούν τους πολίτες, όμως και αυτό είναι σχετικό. Αν κοιτάξουμε τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις, θα παρατηρήσουμε τη μεγάλη αποδοχή των νέων ενεργειακών συμφωνιών που υπέγραψε η χώρα μας εντός ΕΕ και ότι αυτή η αποδοχή έδωσε ένα δημοσκοπικό σπρώξιμο προς τη στάσιμη το τελευταίο διάστημα ΝΔ. Άρα, τα καλά γεωπολιτικά νέα επηρεάζουν και την εσωτερική πολιτική σκηνή.

Φεύγοντας από τις τρικυμίες για τα ελληνικά λιμάνια και το Ουκρανικό πάμε στο τρίτο θέμα που απασχολεί την κυβέρνηση και που μπορεί να βρεθεί στην επικαιρότητα τις επόμενες ημέρες εξαιτίας της επίσκεψης του πρωθυπουργού στο Λονδίνο. Και αφορά στην επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα. Ένα θέμα που συζητιέται χρόνια και όπου εσχάτως υπήρξε παρασκηνιακά μια συγκρατημένη αισιοδοξία για την εξεύρεση λύσης.

Όμως το θέμα είναι εξαιρετικά περίπλοκο, καθώς αφορά στις σχέσεις της Αθήνας όχι μόνο με τη βρετανική κυβέρνηση αλλά και με το δύσκαμπτο Βρετανικό Μουσείο. Και εδώ η επιμονή του τελευταίου στη θέση πως σε όποια συμφωνία γίνει θα πρέπει να είναι ορατό ότι τα γλυπτά που θα επιτρέψουν στο μουσείο της Ακρόπολης αποτελούν αντικείμενα δανεισμού και δεν θα ανήκουν στην Ελλάδα, δημιουργεί προβληματισμό στην ελληνική κυβέρνηση, κάτι που φάνηκε και από την απάντηση που έδωσε στη συζήτηση που είχε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης με τη συγγραφέα Βικτόρια Χίσλοπ.

Όμως ποτέ κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να φέρει η επόμενη μέρα σε τέτοια ευαίσθητα και δύσκολα θέματα.

Η εβδομάδα που ξεκινά σήμερα περιλαμβάνει πολλή δουλειά για την κυβέρνηση και για τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Χτες με το που επέστρεψε από τη Σιγκαπούρη προσήλθε να ψηφίσει στις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ, ενώ σήμερα θα συναντήσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Τασούλα στη συνάντηση που έχουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα και την Τρίτη αναμένεται να συνεδριάσει το υπουργικό συμβούλιο, με την ατζέντα -όπως πάντα- να είναι μεγάλη.

Την Πέμπτη τώρα, αν δεν υπάρξει καμία συγκλονιστική αλλαγή, ο πρωθυπουργός θα ανέβει στη Θεσσαλονίκη για να κάνει την πρώτη του διαδρομή με το Δυτικό Προαστιακό της Θεσσαλονίκης που εδώ και μερικές ημέρες συνδέει το Σιδηροδρομικό Σταθμό της πόλης με τη Σίνδο. Και επειδή μιλάμε για τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη είναι βέβαιο ότι θα υπάρχει και συνοδευτικό πρόγραμμα.

Τώρα η εβδομάδα θα περιλαμβάνει και πολύ από Αλέξη Τσίπρα, καθώς το βιβλίο βγαίνει από σήμερα στις βιτρίνες των βιβλιοπωλείων. Ήδη οι αντιδράσεις δεν είναι λίγες, ακόμα και ανθρώπων, όπως ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, που συνεργάστηκαν μαζί του για καιρό. Όπως εξομολογήθηκε στον «πρωινό καφέ» του Σαββάτου στο e-makedonia, ο πρώην υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ έχει μερικές βασικές διαφωνίες για το εγχείρημα του Αλέξη Τσίπρα. Ξεκινώντας από την ασάφεια για το τι κόμμα θέλει να φτιάξει και συνεχίζοντας με την επιφύλαξη που διατυπώνει ότι αυτό που θα επιχειρήσει να δημιουργήσει θα είναι ένα αρχηγικό κόμμα.

Φυσικά για τον Τσίπρα όλες αυτές οι διαφωνίες και οι προβληματισμοί μπορεί να είναι και στόχος της έκδοσης του βιβλίου του. Δηλαδή η «Ιθάκη» να προκαλέσει τη σύγκρουση με στελέχη που ο ίδιος θεωρεί ότι έχουν απαξιωθεί στην κοινή γνώμη. Και αυτό δεν αφορά τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, αλλά σίγουρα άλλους, όπως τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, τον Γιάνη Βαρουφάκη και τον Παναγιώτη Λαφαζάνη. Από αυτούς ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να κόψει τις γέφυρες.

*Ένας Αθηναίος που ζει στη Θεσσαλονίκη

Διαπιστώνω ότι τελικά, χειρότερο και από μια εκλογική ήττα, ορθότερα, από μια εκλογική συντριβή, είναι να μην έχεις αντιληφθεί δύο χρόνια μετά για ποιον ακριβώς λόγο ηττήθηκες. Δεν ξέρω πόσο χρόνο θα χρειαστεί ο Κωνσταντίνος Ζέρβας για να συνειδητοποιήσει τις αιτίες της αποτυχίας του. Αν κρίνω και από τη χθεσινή ανάρτησή του θα του πάρει καιρός ακόμη.
Το emakedonia.gr δημοσίευσε χθες άρθρο σχετικά με τους λόγους για τους οποίους καθυστερεί κοντά έξι χρόνια τώρα, το έργο της ανάπλασης της πλατείας Ελευθερίας, και της μετατροπής της σε Πάρκο Μνήμης.

Ένα μέρος της ευθύνης, ίσως το μεγαλύτερο, το έχει ο τέως δήμαρχος. Όταν εξελέγη, το 2019, αντί να προχωρήσει στην κατασκευή του έργου το οποίο είχε εγκαταλείψει, λόγω οικονομικών προβλημάτων ο πρώτος μειοδότης, εκείνος το “πάγωσε” και μετέτρεψε ξανά την πλατεία σε πάρκινγκ. Και επί τέσσερα χρόνια ακολουθούσε παρελκυστική τακτική, λέγοντας πως αναζητά τρόπο, μαζί με την ανάπλαση της πλατείας, να κατασκευάσει και υπόγειο πάρκινγκ. Μάλιστα, έδινε συνεχώς διαφορετικά χρονοδιαγράμματα για το πότε θα ανακοινώσει το αποτέλεσμα της υποτιθέμενης διερεύνησης σχετικά με τη δυνατότητα κατασκευής και του πάρκινγκ.
Έτσι, από βδομάδα σε βδομάδα, από μήνα σε μήνα παρήλθε η τετραετία του χωρίς να πει ποτέ ποιο ήταν το πόρισμα της περίφημης διερεύνησης που δήθεν έκανε.

Δεν απάντησε ούτε χθες σε όλα αυτά, στην ανάρτησή του. Δεν απάντησε κυρίως “για ποιο λόγο του πήρε τέσσερα χρόνια για να διερευνήσει κάτι για το οποίο επαρκούν μόλις μερικοί μήνες;”, καθώς και “ποιο βαθμό ωριμότητας είχε το έργο όταν αποχώρησε”, ώστε να το συνεχίσει ο επόμενος. Αντ' αυτού κατηγόρησε τη σημερινή διοίκηση ότι εγκατέλειψε το δικό του σχέδιο, το οποίο στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ποτέ. Λειτούργησε απλώς ως καμουφλάζ προκειμένου να κρύψει τους πραγματικούς λόγους για τους οποίους δεν ήθελε να γίνει το Πάρκο Μνήμης. Ελπίζω να βρει κάποτε το θάρρος να τους αποκαλύψει.

Το στεφάνι

Η περίπτωση Ζέρβα δεν είναι πάντως η χειρότερη στις τάξεις των τέως δημάρχων. Ο Κωνσταντίνος απλώς δεν κατάλαβε τους λόγους για τους οποίους ηττήθηκε. Υπάρχουν όμως και άλλοι οι οποίοι δεν έχουν συνειδητοποιήσει ακόμη ότι έχασαν στις εκλογές του 2023 και εξακολουθούν να συστήνονται ως “δήμαρχοι”. Το αντιλήφθηκα αυτό όταν, από δημοσιογραφική περιέργεια, έριξα μια ματιά στα στεφάνια τα οποία υπήρχαν στον αύλειο χώρο της μητρόπολης της Καλαμαριάς, στην κηδεία του Δημήτρη Σταμάτη. Έκπληκτος είδα σε ένα από αυτά να αναγράφεται: “ΘΕΡΜΑ ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΑ - ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΔΑΜΑΝΕΛΗΣ, ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ”. Δεν έχω πρόθεση να τον ταράξω, απλώς μου έκανε εντύπωση και είπα να το φωτογραφίσω. Όμως, κάποια στιγμή, κάποιος θα πρέπει να του πει την αλήθεια.

Ούτε το κλειδί

Λίγο αργότερα παρακολούθησα τον συναισθηματικά φορτισμένο επικήδειο που εκφώνησε ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς ο οποίος διατηρούσε στενότατη φιλία με τον Δημήτρη Σταμάτη. Ο Καλαμαριώτης πολιτικός τον είχε ακολουθήσει στο εγχείρημα της “Πολιτικής Άνοιξης”, ενώ υπήρξε και από τα βασικά στελέχη της τρικομματικής κυβέρνησης Σαμαρά το 2012-2015. Στον επικήδειό του ο πρώην πρωθυπουργός άφησε και μια πολιτική αιχμή όταν είπε ότι “εμείς όταν φύγαμε από το Μέγαρο Μαξίμου παραδώσαμε μια σκυτάλη που βρίσκεται πιο μπροστά απ' ό,τι σήμερα”. Εγώ πάλι γιατί θυμάμαι ότι, όταν έφυγε από το Μέγαρο Μαξίμου δεν είχε αφήσει ούτε το κλειδί στο χαλάκι για να μπει ο επόμενος. Ο Σαμαράς δεν είχε καν το τακτ να περιμένει τον Αλέξη Τσίπρα για μια τυπική, έστω, τελετή παράδοσης παραλαβής. Αλλά τι πάω και θυμάμαι τώρα...

Κανονικά το χρονοδιάγραμμα

Το emakedonia.gr σας ενημέρωσε προχθές για τη σχεδιαζόμενη ολιγόμηνη χρονική μετάθεση της κατεδάφισης της γέφυρας Πανοράματος και της σήραγγας στα Κωνσταντινουπολίτικα, στο πλαίσιο των εργασιών για την κατασκευή του Flyover. Οι εργασίες αυτές, σύμφωνα με όσα είχαν ανακοινωθεί στο Συντονιστικό το οποίο συνέρχεται τακτικά υπό την προεδρία του υφυπουργού Κώστα Γκιουλέκα, επρόκειτο να γίνουν τέλος Νοεμβρίου και μέσα στον Δεκέμβριο αντιστοίχως. Όπως πληροφορηθήκαμε από αρμόδια πηγή και σας ενημερώσαμε, αυτές μετατίθενται, για τον Ιανουάριο, η κατεδάφιση της γέφυρας και για τον Μάρτιο, αυτή της σήραγγας.

Φαίνεται πως στο υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών θα σκέφτηκαν, και ορθώς, ότι καλό είναι όλα αυτά να γίνουν σε μη εορταστική περίοδο και σε διάστημα κατά το οποίο θα λειτουργεί η βασική γραμμή του μετρό. Άλλωστε, όπως διαβεβαιώνουν, το χρονοδιάγραμμα θα τηρηθεί απαρέγκλιτα. Όχι μόνο ως προς την τελική παράδοση του έργου, που είναι τον Μάιο του 2017, αλλά και όσον αφορά τη νέα γέφυρα στο Πανόραμα η οποία θα παραδοθεί κανονικά τον Αύγουστο του 2026, όπως ήταν προγραμματισμένο. Το επισημαίνω αυτό γιατί εκ παραδρομής γράψαμε προχθές ότι η παράδοση της νέας γέφυρας θα πάει κι αυτή δυο μήνες πίσω.